ព័ត៌មានទាន់ហេតុការណ៍៖

ប្រវត្តិ អ្នក​តា ពុំ-សែន

ចែករំលែក៖

នៅ​ភូមិ​សូ​សែន ឃុំសូសែន ស្រុក​ព្រៃ​ឈរ ខេត្តកំពង់​ចាម​ ។មាន​អ្នក​តា​មួយ គេ​ហៅថា​អ្នក​តា “ពុំ-សែន” ហើយមាន​រឿង​រ៉ាវ​ទាក់​ទង​នឹង​អ្នក​តា​ពុំ-សែននោះ​ដូច​ត​ទៅ ៖

ប្រមាណ​ជា​ក្នុង ព. ស. ២៣៨៤ មាន​យាយ​តា ២​នាក់​ប្ដី​ប្រពន្ធ​ឈ្មោះ “តា​ពុំ យាយ​សែន” គាត់​នៅ​ស្រុក​សំរោង ខេត្តជាមួយគ្នា ទាំង​ពីរ​នាក់​បបួល​គ្នា​ទៅ​រក​ភូមិ​ថ្មី​មួយ នៅ​ភូមិ​គុក​គុហា (បើ​ហៅ​តាម​អ្នក​ស្រុក​ថា​ភូមិ​បន្ទាយ) គាត់​បាន​បោះ​គោល​ចារឹក​វាត​ទី​ភូមិ ប្រមាណ​ជា​ពីរ​ហិកតា ៤​ជ្រុង​ស្មើ ហើយ​បាន​សង់​ផ្ទះ​មួយ​ខ្នង​តូច ដោយ​គ្រឿង​ឈើ​ប្រក់​ស្លឹក មាន​លើក​ដី​ចាក់​ព័ទ្ធ​ជុំ​វិញ​ជា​ទំនប់​ទឹក ដាំ​ដំណាំ​ផ្សេង​ៗ មាន​ចេក ខ្នុរ ​ជា​ដើម ។ នៅ​ខាង​កើត​ភូមិ​គាត់​ចម្ងាយ​ប្រមាណ ២០០ម៉ែត្រមាន​ដើម​ពោធិ ១​ដើម ដុះ​នៅ​លើ​ដី​ទួល​មួយ​ខ្ពស់ ដែល​មាន​ព្រៃ​ដុះ​ព័ទ្ធ​ជុំ​វិញ នៅ​ពេល​យប់ គេ​តែង​ឃើញ​មាន​ភ្លើង​ហោះ ចេញ​ពី​ដើម​ពោធិ​នោះ​ជានិច្ច​រាល់​ថ្ងៃ ។ យាយ​សែន​មាន​សេចក្ដី​សង្ស័យ ទើប​ប្រើ​តា ពុំ ជា​ប្ដី ឲ្យ​ទៅ​មើល​ត្រង់​ដើម​ពោធិ​នោះ ស្រាប់តែបាន​ប្រទះ​ឃើញ​រូប​ចម្លាក់​មួយ សាង​ដោយ​ថ្ម សណ្ឋាន​សណ្ឋានជាមនុស្សឈរផ្អែកនឹងគល់ពោធិ។ គាត់​ពិនិត្យ​សព្វ​គ្រប់​ទៅ ឃើញ​ដូច​ជា​ព្រះ​ពុទ្ធ​រូប ហើយ​មាន​ពណ៌​ប្រផេះ​ដូច​ជា​ថ្ម​ថ្លើម​អណ្ដើក ទំហំ ៤ ដ.ម. កម្ពស់​ប្រមាណ ១ម៉ែត្រកន្លះ ឥត​មាន​ឆ្លាក់​ជា​ក្បាច់​អ្វី​ទេ ។

តា ពុំ បាន​ឃើញ​ដូច្នោះ ក៏​ដើរ​និយាយ​ប្រាប់​អ្នក​ផង​គ្រប់​គ្នា ឲ្យ​ជួយ​ពិចារណា​មើល តើ​ជា​រូប​អ្វី? នរណា​យក​មក​ចោល​នៅ​ក្រោម​ដើម​ពោធិ​នេះ? ឬ​ក៏​អ្នក​ណា​សាង​ទុក​ពី​កាល​ណា? កាល​បើ​អ្នក​ស្រុក​បាន​ដឹង​គ្រប់​គ្នា​ហើយ មាន​សេចក្ដី​សង្ស័យ​គ្រប់​ៗ​គ្នា ក៏​បបួល​គ្នា​ធ្វើ​បុណ្យ​អស់ ១​យប់ ១​ថ្ងៃ ដោយ​និមន្ត​ព្រះ​សង្ឃ​ចម្រើន​ព្រះ​បរិត្ត ទេសនា​ឆាន់​បង្ហើយ​កិច្ច ។ ចប់​ពិធី​បុណ្យ គេ​នាំ​គ្នា​យក​អំបោះ​ចង​រូប​នោះ ហើយ​អន្ទង​លើក​ឡើង ដុស​ខាត់​ទៅ ឃើញ​រូប​ភាព​ជា​ស្រី មាន​ផ្នួង​សក់​ចំ​កណ្ដាល​សិរសា​ខាង​លើ នៅ​លើ​ថ្ងាស​មាន​ជរ​ទ្រ​ជើង​សក់ លែង​ខ្លួន​ទទេ​ត្រឹម​ចង្កេះ ឯ​សំពត់​ស្លៀក​សម្លុយ ដៃ​ទាំង​សង​ខាង ដាក់​ផ្អោប​នឹង​ដង​ខ្លួន ពី​ត្រឹម​កែង​ដៃ​បត់​មក​ខាង​មុខ ហើយ​ដៃ​ស្ដាំ​ក្ដាប់​ផ្កាប់​មុខ​ចុះ​ក្រោម ដៃ​ឆ្វេង​ក្ដាប់​ផ្ងារ​ឡើង​ទៅ​លើ (ឥឡូវ​នេះ​រូបនោះគេវាយបំបាក់ក យក​ក្បាល​ទៅ​ចោល​ឯ​ណា​បាត់​ទៅ​ហើយ ពិនិត្យ​មើល​ទៅ​មិន​ដឹង​រូប​ភាព​បែប​ណា​ឡើយ) ។

រូបនេះតាំងពីគេវាយបំបាក់យកក្បាលចោលបាត់ទៅនោះ អ្នក​ស្រុក​ភូមិ​ជិត​ខាង ចេះ​តែ​ពុំ​សូវ​សុខ​សប្បាយ បន្តិច​ឈឺ​មនុស្ស បន្តិច​ឈឺ​សត្វ​ពាហនៈ អ្នក​ស្រុក​ភិត​ភ័យ​ជា​ខ្លាំង អ្នក​ខ្លះ​នឹក​ស្មាន​ថា រូប​នោះ​ធ្វើ​ឲ្យ​ឈឺ ក៏​យក​ស្លា​ធម៌ ១​គូ បាយ​ស​ក្រហម បង្អែម​ពីរ បី​មុខ យក​ទៅ​ថ្វាយ​រូប​ភាព​នោះ ហើយ​អុជ​ទៀន​ធូប​និយាយ​បន់​ស្រន់ ថា​សុំ​ឲ្យ​កូន​ចៅ​បាន​ជា​សះ​ស្បើយ​គោ ក្របី​ក៏​ឲ្យ​បាន​ជា​សះ​ស្បើយ​ទៅ នឹង​ធ្វើ​រោង​ប្រក់​ក្បឿង​ថ្វាយ ហើយ​លើក​រូប​នេះ​ដាក់​លើ​រោង​ឲ្យ​ផុត​ពី​ដី ។ កាល​បន់​ស្រន់​រួច ត្រឡប់​មក​ផ្ទះ​វិញ ជំងឺ​ទាំង​ប៉ុន្មាន ក៏​បាន​ស្រាក​ស្រាន្ត​ដូច​ប្រាថ្នា រួច​ក៏​ទៅ​ធ្វើ​រោង​តាម​បំណន់​ដែល​ខ្លួន​បាន​បន់​នោះ មាន​រៀប​ស្លា​ធម៌ ១​គូ ទឹក​អប់ ១​គូ ផ្កា ១​គូ ទៀន ៥ ធូប ៥ ។ល។…

(សូមរង់ចាំអានបន្តនៅថ្ងៃស្អែក)


ចែករំលែក៖