(តពីលេខមុន) ៣. ជំនឿលើជួរដំបួរ (ព្រលឹង) ក្នុងវង្សត្រកូលនីមួយៗមានជួរជំបួរ២យ៉ាង៖ ជួរជំបួរខាងម្តាយ ឬល្បាក់សាខាងម្តាយ ឬអារក្សខាងម្តាយ ជួរជំបួរខាងឳពុក ឬល្បាក់ខាងឳពុក ឬអារក្សខាងឳពុក ខ្មែរបុរាណ កាលណាមានមនុស្សក្នុងគ្រួសារណាមួយឈឺ ហើយគ្រូទាយត្រូវត្រង់ជួរជំបួរខាងម្តាយ ឬឳពុកធ្វើគាត់តែងចាត់តាំងពិធីប្រគុំខ្មោច ... Read More »
ប្រពៃណីកាន់បិណ្ឌ-ភ្ជុំបិណ្ឌត្រូវបានគេដឹងថាប្រារព្ធធ្វើឡើងចាប់ពីថ្ងៃ១រោចរហូតដល់ថ្ងៃ១៥ រោច ខែភទ្របទ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ។ បិណ្ឌមានន័យថា ជាការប្រមូល ឬពូតឱ្យទៅជាដុំ ដូចជាបិណ្ឌបាត្រ គឺ អាហារដែលប្រមូលផ្ដុំដាក់ក្នុង បាត្រ។ ឯពាក្យភ្ជុំ គឺធ្វើឱ្យប្រជុំគ្នា ... Read More »
តាំងពីបុរាណកាលយូរមកហើយ មនុស្សលោកតែងជួបប្រទះបាតុភូតធម្មជាតិផ្សេងៗដែលខ្លួនពុំអាចជម្នះបាន។បាតុភូតធម្មជាតិនេះធ្វើឲ្យមនុស្សមានការភ័យខ្លាច ចំពោះសន្តិសុខ ផ្ទាល់ខ្លួនសង្ស័យយ៉ាងនេះយ៉ាងនោះមិនចេះចប់។ ពួកគេទាំងអស់តែងមានការសង្ស័យ អំពីកម្លាំងក្រៅខ្លួនយ៉ាងខ្លាំងក្លា ដែលអាចធ្វើឲ្យមនុស្សមានសេចក្តីសុខ ព្រមទាំងអាចធ្វើឲ្យមនុស្សមានមហន្តរាយថែមទៀតផង។ ពួកគេចាប់ផ្តើមមានជំនឿទៅលើកម្លាំងទាំងនោះរួចហើយកំណត់ឈ្មោះ និងបង្កើតជារូបរាងផ្សេងៗទៅតាមសមត្ថភាពរបស់ពួកគេ។ កម្លាំងក្រៅខ្លួនទាំងនោះបានក្លាយទៅជាទៅរំពឹង និងរលឹក។ ដើម្បីបានសេចក្តីសុខសប្បាយ ពួកគេតែងធ្វើអំពើល្អ ... Read More »
ខេត្តព្រៃវែង ៖ ភ្នំឈើឈើកាច់ជាតំបន់រមណីយដ្ឋានធម្មជាតិដ៏ស្រស់តត្រកាលមួយមិនអាចបំភ្លេចបាន ។ បើលោកអ្នកឈានជើងជាន់ទឹកដីខេត្តព្រៃវែងនោះនឹងសួរថាតើភ្នំឈើកាច់ស្ថិតនៅត្រង់ណា។ ការពិតភ្នំឈើកាច់ជារមណីយដ្ឋានធម្មជាតិដែលបង្កប់ដោយប្រវត្តិសាស្ត្រកំណើតកម្ពុជាមួយ។ វាជាកន្លែងដែលមានជាប់ពាក់ព័ន្ធទីកំណើតប្រទេសកម្ពុជាដំបូង ។ដើម្បីចង់រក្សាឈ្មោះប្រវត្តិសាស្ត្រកុំឲ្យសាបសូន្យនោះ ក្រសួងវប្បធម៌និងវិចិត្រសិល្បៈរួម នឹងមន្ទីរវប្បធម៌ស្រុកខេត្ត ពេលសង្កេតឃើញថា ភ្នំឈើកាច់ ស្ស្ថិតនៅស្រុកបាភ្នំ មានភ្នំ និងមានដើមឈើត្រឈឹងត្រឈៃគួរជាទីចាប់អារម្មណ៍របស់ភ្ញៀវជាតិ ... Read More »
ពិធីពូនភ្នំស្រូវ គេច្រើនធ្វើនៅខែមាឃ-ផល្គុន ឬ ដើមខែចែត្រ គឺនៅពេលផុតរដូវច្រូតកាត់ ។ អ្នកស្រុក នាំគ្នាធ្វើពិធីនេះឡើង ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់គ្រឿងបម្រុងចតុប្បច្ច័យសម្រាប់ព្រះសង្ឃ គឺគេនាំគ្នាចំណាយផលដែលធ្វើបាននោះ ម្នាក់បន្តិចៗ ប្រមូលគ្នាយកទីវេរចំពោះព្រះសង្ឃ ។ ពិធីពូនភ្នំស្រូវនេះ ... Read More »
ទឹកភ្លៀង ជាវត្ថុធាតុមួយដ៏វិសេស ទោះបីរុក្ខជាតិ សត្វក្ដី មនុស្សក្ដី សឹងអាស្រ័យទឹកភ្លៀងដើម្បីរស់ទាំងអស់ ។ អស់រដូវប្រាំងទាំងមូល ដែលនាយឧទ្យាន ខំស្រោចស្រពដំណាំដោយទឹក តែការចម្រើនលូតលាស់ដំណាំនោះ មិនស្មើនឹងបានទឹកភ្លៀងស្រោចស្រពម្ដងទេ ... Read More »
រហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ នៅកន្លែងខ្លះក្នុងរដ្ឋកម្ពុជា តែកាលណាមានភ្លៀងធ្លាក់ជ្រាយដីល្មមចាប់ប្រកបរបរធ្វើស្រែហើយ គេច្រើនឃើញអ្នកស្រែធ្វើច្រម១ ដាក់បាយ សម្ល នំចំណី យកទៅដោតសែននៅក្នុងស្រែរបស់ខ្លួន ដើម្បីឲ្យស្រូវបានផលច្រើន ហើយគេតែងហៅពិធីនេះថា “សែនព្រះភូមិ” ។ ទំនៀមសែនព្រះភូមិនេះ តាមការស្រាវជ្រាវនៃក្រុមទំនៀមទម្លាប់ឃើញថា មានទំនាក់ទំនងតាំងពីពុទ្ធសម័យមកដែរ ... Read More »
កាលនោះ មានព្រះមហាក្សត្រមួយអង្គ នៅនគរមិថិលា ដាក់រាជសម្បត្តិប្រគល់ឲ្យរាជបុត្រ ហើយចេញទៅបួសធ្វើជាតាបស នៅក្នុងព្រៃភ្នំម្នាក់ឯង ខំប្រព្រឹត្តសុចរិតទៀងត្រង់ក្នុងសីល ៦ យូរៗទៅ ក៏បានសម្រេចឈានលោកិយ មានអាយុវែង ១០.០០០ ឆ្នាំ, ពុកចង្កា ដុះចាក់កណ្ដាញ់ដូចឫសឫស្សី ... Read More »
មានរឿងនិទានថា ក្នុងអតីតសម័យព្រេងនាយ មានព្រះរាជាមួយអង្គ ទ្រង់សោយរាជ្យនៅនគរណោងស្នោ “ស្យាមប្រទេស” ព្រះរាជាអង្គនេះ ទ្រង់មានព្រះហ្ឫទ័យជ្រះថ្លានឹងព្រះពុទ្ធសាសនាយ៉ាងក្រៃលែង តែងធ្វើបុណ្យឲ្យទានជាអចិន្ត្រៃយ៍ ហើយទ្រង់មានព្រះទ័យរាប់អានស្និទ្ធស្នាល នឹងព្រះសង្ឃ ដែលគង់នៅវត្តមួយក្បែរព្រះបរមរាជវាំងណាស់ ទ្រង់តែងផ្គត់ផ្គង់ព្រះសង្ឃ ដោយខាទនីយាហាររាល់ថ្ងៃ ... Read More »
មានរឿងបុរាណដំណាលតៗគ្នាមកថា មានបុរសម្នាក់នៅជាមួយប្រពន្ធតាំងពីក្មេងដល់ចាស់ ខំរកស៊ីធ្វើការបានសល់មាសមួយបាតតែគ្មានកូនសោះ។ ប្ដីប្រពន្ធនេះបានផ្ដាំគ្នាទៅ វិញទៅមកថា (បើអ្នកណាស្លាប់មុនត្រូវយកមាសនេះដាក់ក្នុងមាត់អ្នកនោះ)។ ចំណេរតមកមិនយូរប៉ុន្មានប្ដីស្លាប់ទៅ ប្រពន្ធក៏យកមាសដាក់ក្នុងមាត់ខ្មោចប្ដី ហើយយកខ្មោចប្ដីទៅធ្វើបុណ្យបូជា។ ខ្មោចត្រូវភ្លើងឆេះអស់ ឯមាសវិញត្រូវភ្លើងឆេះរលាយនៅសល់តែ៣ស្លឹង។ សម័យមួយព្រះមហាក្សត្រព្រះអង្គលោកមានចិត្តលោភគ្របសង្កត់ក៏ចេញព្រះរាជអាជ្ញាឲ្យរៃយកមាសក្នុងមួយផ្ទះចំនួនមួយបាតជាកំហិត។ យាយប្រពន្ធរបស់ខ្មោចតានោះ ភ័យក៏យកមាស៣ស្លឹង ដែលគាត់រើសទុកនោះទៅថ្វាយព្រះមហាក្សត្រ ... Read More »
ខេត្តសៀមរាប៖ បេីយោងតាមប្រភពព័ត៍មានពីក្រសួងបរិស្ថាន បានឱ្យដឹងនៅព្រឹកថ្ងៃសុក្រទី២៩ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០២២នេះថា៖ ប្រាសាទដំរីក្រាប ស្ថិតនៅមិនឆ្ងាយពីស្រះដំរី នៃឧទ្យានជាតិព្រះជ័យវរ្ម័ន នរោត្តម ភ្នំគូលែន ក្នុងភូមិសាស្រ្ត ស្រុកស្វាយលើ ខេត្តសៀមរាប។ ក្រសួងបរិស្ថាន បានឱ្យដឹងទៀតថា ... Read More »
ហេតុអ្វី បានជាពេលមនុស្សស្លាប់ត្រូវគេយកផ្កានិងទៀនធូបដាក់ក្នុងដៃខ្មោច? មានរឿងដំណាលមកថា : កាលពីមុន មានភិក្ខុមួយរូប មានឈ្មោះមិនប្រាកដ ។ ញោមប្រុសរបស់លោកជាមេព្រៃសម្លាប់សត្វច្រើនណាស់ តាំងពីក្មេងដល់ចាស់ ។ លុះវេលាជិតនឹងស្លាប់ គាត់ភ្លឹកស្មារតីទៅឃើញសត្វដែលខ្លួនបានសម្លាប់ដោយអកុសលចិត្ត ក៏ស្រែកប្រាប់ឲ្យភិក្ខុជាកូនជួយ ... Read More »
កាលបើមានបុគ្គលស្លាប់ថ្មីៗ នៅលើផ្ទះអាចារ្យយោគីត្រូវរកទឹកមួយក្អមតូច និងថ្មមួយដុំតូចហើយអុជធូបបីសរសៃយកទៅដាក់ចុងជើងបុគ្គល រួចធ្វើឧបកិច្ចការពារកុំឲ្យអសុរកាយវាចូលក្នុងរូបបុគ្គលនោះបាន។ បើមិនដូច្នោះទេ កាលណាមានសត្វឆ្មាសម្បុតខ្មៅលោតកន្លងបុគ្គលនោះ អសុរកាយនឹងចូលក្នុងរូបបុគ្គលនោះបានពុំខាន។ តែបើមិនបានធ្វើដូច្នេះទេត្រូវព័ទ្ធសីមា បើបានព័ទ្ធសីមាហើយទោះបីមានឆ្មាខ្មៅលោតរំលងក៏មិនថ្វីដែរ។ តាមជំនឿរបស់ខ្មែរថា អសុរកាយជាពួកបិសាចតែងត្រូវរង្គាត់រកស៊ីគម្រង់ ហើយជួនកាលក៏អាចបន្លាចមនុស្សផងក៏មាន ទើបគេត្រូវតែការពារបុគ្គលដោយពិធីផ្សេងៗ។ ... Read More »
កាលពីព្រេងនាយមានក្មេងស្រីម្នាក់កម្សត់អត់ឪពុកមានតែម្ដាយ។ សម័យមួយជាពេលស្រុកកើតទុរ្ភិក្សអត់បាយ នាងទៅស្វែងរកមើលឈើជាមួយអ្នកស្រុក ដល់ពេលស្រេកទឹកនាងបានផឹកទឹកនោមដំរីដែលដក់នៅនឹងស្នាមជើងដំរីមួយដោយសម្គាល់ថាទឹកល្អ។ ផឹកហើយ នាងក៏មានផ្ទៃពោះប្រសូតមកជាកូនប្រុសឲ្យឈ្មោះថា” ជ័យ” ។ក្រោយពីនោះនាងយកប្ដីបានកូនប្រុសមួយទៀតឲ្យឈ្មោះថា” សួស្តិ៍ “។ គ្រានោះស្ដេចក្នុងនគរនោះទ្រង់សោយព្រះទីវង្គតទៅ គ្មានព្រះរាជបុត្រដំណវង្ស អ្នកនគរនាំគ្នាធ្វើពិធីផ្សងដំរីដើម្បីរកអ្នកមានបុណ្យធ្វើស្ដេចដំរីទៅក្រាបនៅត្រង់ចុងជើងជ័យនិងសួស្ដិ៍ដែលកំពុងដេកក្រោមដើមឈើមួយ។ គេឃើញថា ... Read More »
ពិធីបង្វិលពពិល ជាពិធីដ៏សំខាន់មួយក្នុងចំណោមពិធីផ្សេងៗទៀត នៅក្នុងការរៀបមង្គលការ។ ការបង្វិលពពិលត្រូវខ្មែរប្រើប្រាស់ស្ទើរគ្រប់ពិធីទាំងអស់ដែលទាក់ទងដល់ការឆ្លងវ័យ មិនមែនតែនៅក្នុងពិធីមង្គលការនោះទេ។ ក្នុងវចនានុក្រមភាសាខ្មែរដែលចងក្រងដោយសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត បានឲ្យនិយមន័យពពិលថា ជាប្រដាប់ធ្វើដោយលោហធាតុ មានសណ្ឋានស្រដៀងនឹងស្លឹកពោធិ៍សម្រាប់បិទទៀនអុជកាន់ហុចបន្តគ្នា បង្វិលបក់ផ្សែងចូលជុំវិញមនុស្ស ឬរបស់អ្វី ដើម្បីឲ្យកើតស្រីសួស្ដី។ ... Read More »
កាលពីព្រេងនាយ មានកុមារកម្សត់៤នាក់ បានទៅរៀនសិល្ប៍សាស្ត្រអំពី អាចារ្យទិបាមោក្ខ ដោយម្នាក់រៀនទាយ ម្នាក់ទៀតរៀនបាញ់ ម្នាក់ទៀតរៀនមុជទឹក ម្នាក់ទៀតរៀនប្រស់ ។ លុះរៀនចេះហើយត្រឡប់មកផ្ទះវិញ លុះមកដល់មាត់សមុទ្រ កុមារចេះទាយបានទាយថា ព្រឹកនេះនិងមានសត្វហត្ថីលឹង្គ ពាំព្រះរាជបុត្រីមួយអង្គមកដល់ទីនេះ ។ ... Read More »
តាមប្រវត្តិរឿងបានតំណាលថា កាលពីព្រេងនាយមានអាមាត្រម្នាក់ជារាជបំរើ បានចេញទៅបង្រ្កាបពួកបះបោរនៅទីជនបទ អាមាត្រនោះទៅដល់ស្រុកមួយបានចូលស្តីដណ្តឹងកញ្ញាម្នាក់ជាកូនអ្នកស្រុកនៅទីនោះជាប្រពន្ធ ហើយបានឱ្យមាស១ដំឡឹងជាគ្រឿងបញ្ជាប់ពាក្យដោយសន្យាថា បីខែទៀត នឹងមករៀបការ។អាមាត្រនោះត្រឡប់ទៅកាន់ទីក្រុងវិញ មានកិច្ចការរាជការច្រើនក៏ខកខាន៣ឆ្នាំ។ ដោយយល់ថាហួសសន្យាទៅហើយម្ដាយឪពុកកញ្ញានោះក៏ឲ្យកូននោះទៅកំលោះម្នាក់ទៀតដែលបណ្ដឹងក្រោយ។ កំពុងតែសំពះការអាមាត្រនោះទៅដល់ក៏ហូតដាវកាប់កម្លោះនោះស្លាប់នៅកន្លែងសំពះ ហើយយកនាងនោះជាប្រពន្ធទៅ ។ ក្រោយពីសម្លាប់ហើយម្តាយឪពុកអញ្ជើញព្រាហ្មណ៍មកសូត្រស្លុតី លាងឈាមសាកន្ទេលរំងាប់ចង្រៃ ។ ... Read More »
ព្រះថោងបឋមក្សត្រខ្មែរកាលដែលទ្រង់បានជាធំលើផែនដីកោះគោកធ្លកហើយ ទ្រង់នាំសេនាចុះទៅក្រសាលលើផ្នូកខ្សាច់នាឈូងសមុទ្រនៃកោះនោះនៅពេលទឹកនាច។ ដល់ពេលទឹកជោរទ្រង់ឡើងមកមិនទាន់ទ្រង់ទុំនៅលើកោះនោះចាំទឹកនាចទៅវិញ។ វេលាពាក់កណ្ដាលអធ្រាត្រនាងបុត្រីស្ដេចនាគបាននាំបរិវារមកនិមិត្តខ្លួនជាស្រីមនុស្សមកក្រសាលនៅទីនោះដែរព្រះថោងសព្វព្រះទ័យទ្រង់ចូលទៅលោមនាងថា ចាំទៅទូលបិតាសិន។ កាលបិតាអនុញ្ញាតឱ្យនាងនាំព្រះថោងទៅពិភពនាគ នាងក៏ឲ្យព្រះថោងតោងជាយស្បៃនាងនាគចូលទៅ ទើបចូលទៅបាន ។ ទៅដល់ហើយស្ដេចនាគបានអភិសេកផ្សំផ្គំព្រះថោង និងនាងនាគឲ្យជាស្វាមី ជាអគ្គមហាសី ហើយឱ្យត្រឡប់មកគ្រងនគរភ្នំជានគរខ្មែរដំបូងនេះវិញ។ តំណពីនោះមក ... Read More »
(តពីលេខមុន) ជើងទី៣: គេឲ្យអ្នកផ្លូវទៅដណ្ដឹងស្រេច មុននឹងទៅគេជូនព័ត៌មានដល់ខាងស្រីដូចមុន។ កាលខាងស្រីកំណត់ពេលហើយ ខាងប្រុសគេរកអ្នកផ្លូវស្រីបីនាក់ប្រុសបីនាក់ចាស់ពីរនាក់ក្មេងមួយនាក់ហៅថា” មហា” ឲ្យនាំរណ្ដាប់ថង់រង ១ គូ ស្លា ម្លូ ថ្នាំ ស្លាជ្វា ទៀន ស្រា ... Read More »
ភ្នំពេញ ៖ បើយោងតាមការដកស្រង់ពីសៀវភៅ ពិធីប្រចាំដប់ពីរខ្មែរ(ក្រុមជំនុំ ទំនៀមទម្លាប់ខ្មែរ)បានបញ្ជាក់ថា, ពាក្យថា “វស្សា” មកពីពាក្យបាលីថា “វស្ស” ប្រែថា “ភ្លៀង” ឬ “រដូវភ្លៀង” ដែលមានកំណត់ ៤ខែ ... Read More »
(តពីលេខមុន) លើកទី១ : មានកញ្ចប់ថ្នាំកំដរដៃទៅជូនមាតាបិតានិងអាណាព្យាបាលខាងស្រី ហើយនិយាយបញ្ឆឹតបញ្ឆៀង លោកនេះអ្នកនោះនិយាយនឹងខ្ញុំថា ចង់មកលេងនឹងលោកអ្នក តើលោកអ្នកថាម៉េច? កាលបើខាងស្រីគេបើកឲ្យហើយអ្នកចែចូវត្រឡប់មកប្រាប់ខាងប្រុសវិញ។ លើកទី២ : មានរបស់កំដរដៃដូចមុន ប្លែកតែនិយាយចេញឈ្មោះថា លោកនេះអ្នកនោះពឹងខ្ញុំឲ្យមកជម្រាបថា ចង់មកលេងនឹងលោកអ្នកខ្លាំងណាស់ ... Read More »
..(តពីលេខមុន) * អាពាហ៍ពិពាហ៍មង្គលសង្ខេប : មានឯកសារជាច្រើនចែងពីដើមកំណើតពីធីអាវាវិវាហមង្គលការខ្មែរដូចរៀបរាប់ខាងមុខនេះ: ឯកសារខ្លះថា មង្គលការខ្មែរធ្វើតាមវិធីដែលមិថិលាមហាឫស្សីផ្សំផ្គុំព្រះរាមនឹងព្រះនាងសេតា និងធ្វើតាមពិធីដែលព្រះវេស្សន្តរព្រះនាងមេទ្រីផ្សុះផ្គុំចៅជាលីនឹងគ្រឹស្នាជាព្រះរាជបុត្រឲ្យជាគូស្រករ។ ឯកសារខ្លះថា មង្គលការខ្មែរធ្វើតាមពិធីផ្សំផ្គំព្រះថោងនិងនាងនាគបឋមក្សត្រខ្មែរសម័យ(ហ្វូណន)ដោយអាងដល់ចំណុចដែលកូនប្រុសតោងស្បៃកូនស្រីចូលបន្ទប់ ក្រោយពេលសំពះការ ថាធ្វើតាមដំណើរព្រះថោងតោងស្បៃនាងនាគចូលនគរនឹងអាងដលបទ ... Read More »
.(តពីលេខមុន) * ថ្ងៃស៊ីកំណត់៣ភ្លេង÷ ១-ភ្លេងជ្រងដើមបទ ២-ភ្លេងជ្រងសម្ងាត់ ៣.ភ្លេងដោះក្រោយ ថ្ងៃបង្ហើយឲ្យលេងភ្លេងតមកពីថ្ងៃស៊ីកំណត់គឺ : ៤-ភ្លេងកន្ទេនទ្រាំង ៥-ភ្លេងខ្ទោរ ៦-ភ្លេងរបងរមាស ... Read More »
(តពីលេខមុន) របៀបរសាកន្ទេល: លំដាប់ពីនោះ ត្រូវរាំសាកន្ទេល។របៀបសាកន្ទេលនោះ លោកថា ត្រូវអ្នកមហាទី ២ រាំច្រៀង បើមិនចេះនិងឱ្យទៅអ្នកណាមួយក៏បាន។ អ្នកនោះត្រូវរាំបណ្ដើរច្រៀងបណ្ដើរហើយយកជើងមូរកន្ទេលមួយដែលគេក្រាលឲ្យកូនប្រុសស្រីផ្ទឹមនោះ កាលមូរបានហើយ ឲ្យចាប់លើកដាក់លើស្មាច្រៀងសួររកអ្នកណាម្ចាស់កន្ទេល? ត្រូវការលោះឬទេកន្ទេលនោះមានអនុភាពណាស់ ... Read More »
(តពីលេខមុន). លំដាប់នោះ អាចារ្យត្រូវសូត្រឲ្យពរផ្កាស្លា វេលាសូត្រចប់ឲ្យអ្នកភ្លេងលេងបទកន្លង់ថោង(កន្លង់មាស) មេបាត្រូវចងដៃកូនប្រុសស្រីដោយអំបោះស ព្រមទាំងឱ្យស័ព្ទសាធុការពររៀងងៗខ្លួន ហើយស្រាយផ្កាកណ្ដាល និងផ្កាពៅចែកឱ្យពួកញាតិញោមបាចឱ្យពរជ័យដល់កូនប្រុស.ស្រី។ ក្នុងខណៈនេះឲ្យអ្នកភ្លេងភ្លេងបាយខុន រួចហើយឲ្យកូនប្រុសស្រីងើបអង្គុយឡើងបែរមុខទៅរកគ្នា ហើយក្រោកចូលទៅក្នុង កូនស្រីត្រូវចូលមុនកូនប្រុសចូលក្រោយឲ្យយកដៃចាប់ជាយស្បៃកូនស្រីចូលទៅក្នុង។ ក្នុងខណៈនេះត្រូវវាយឃ្មោះអ្នកភ្លេងត្រូវលេងភ្លេងលោមនាងហើយប្រែជាភ្លេងបាយខុនផាត់ជាយ។ កាលកូនស្រីទៅក្នុងហើយអ្នកមហាត្រូវជម្រាបមេបាសុំឱ្យកូនប្រុសស្រីទៅផ្ទឹមឯរោងផ្កាស្លា។ ... Read More »
(តពីលេខមុន). គ).ថ្ងៃទី៣សំពះ: ដល់វេលាភ្លឺស្រាងៗដែលហៅថាអរុណរះ អាចារ្យកាន់ពេលាត្រូវនាំកូនប្រុសទៅថ្វាយបង្គំរានទេវតាដែលធ្វើទុកដូចថ្ងៃមុននៅទីទៀបផ្ទះការនោះ ដែលមានគ្រឿងដង្វាយ គឺ បាយសីប្រាំថ្នាក់មួយគូ ស្លាធម៌មួយគូ ទឹកអប់មួយគូ ទៀនប្រាំធូបប្រាំ លាជ៥ ស្លាជីបមួយ ជើងពានដាក់ថ្វាយនៅលើរៀននោះ និងត្រូវអង្គុយចាំយកពេលវេលានៅទីនោះផង ... Read More »
.(តពីលេខមុន) វារៈទី៣: ត្រូវអនុញ្ញាតជាវខាន់ស្លា ឬហៅថាកាត់ខាន់ស្លា គឺសុំឱ្យមេបាកាត់ចំនួនប្រាក់ដែលត្រូវឱ្យសាមីខ្លួនដើមការយកមកដាក់ខាន់ស្លា គឺផ្តឹលស្លាជូនមេបា។តាមទំនៀមបុរាណគេកាត់ជាប្រាក់ ១២ តម្លឹង សម័យនេះជគេច្រើនកាត់មួយណែន គិតជាប្រាក់រាយ ១៥៛០០ឬ១៦៛០០តែគេអាចនឹងបង្គាប់ឱ្យដាក់ច្រើនទៅទៀតក៏បាន ទៅតាមធនធានសាមីដើមការ ប្រាក់នេះត្រូវយកមកជូនលោកមេបាក្នុងវេលាព្រឹកឯណោះ ហើយត្រូវបានទៅមាតា ... Read More »
(តពីលេខមុន) វារៈដំបូង:ត្រូវសុំអនុញ្ញាតធ្វើពិធីចងដៃកូន ប្រុស-ស្រី គឺកូនប្រុសត្រូវចងដៃនៅរោងផ្កាស្លា កូនស្រីចងដៃនៅផ្ទះការ។ ក្នុងវេលាចងដៃនេះក្តី ក្នុងថ្ងៃស្អែកឯណាក្តីសាមីខ្លួនកូនប្រុស – ស្រីត្រូវស្អាងកាយយ៉ាងពេញទីតាមទំនៀមគឺ ទាំងកូនប្រុស-ស្រី ត្រូវស្លៀកសំពត់ពាក់អាវពណ៌ក្រហមសុទ្ធ ឬពណ៌លាយដោយពណ៌ក្រហម សំពត់ដែលធ្លាប់ប្រើមកហើយគឺសំពត់ល្បើក សំពត់ផាមួង សំពត់ហូល ... Read More »
(តពីលេខមុន) វារៈដំបូង: អ្នកមហាត្រូវជម្រាបមេបាឲ្យត្រួតត្រាមើលបណ្តាការ បើខ្វះខាតនឹងបន្ថែមជូន។ មេបាត្រូវត្រួតត្រាមើល កាលបើឃើញត្រឹមត្រូវស្ពានគ្រប់ដូចការបង្គាប់ខាងដើមហើយ ត្រូវទទួលយកពីអ្នកមហាហើយចាត់ការទៅតាមរឿង គឺគ្រឿងបណ្តាការធំត្រូវប្រគល់ឱ្យ មាតាបិតា ឬអ្នកអាណាព្យាបាលកូនស្រីយកទៅសម្រាប់ទទួលភ្ញៀវ ស្លាព្រះពរត្រូវទុកយកទៅថ្វាយព្រះរតនត្រ័យក្នុងវេលាដែលព្រះសង្ឃមកចម្រើនព្រះបរិត្តក្នុងវេលាតទៅ។ គ្រឿងស្លាជ័យលោកថា ត្រូវបានមេបាធំដែលនិយាយការគ្រប់ជំពូក តែយកទុកថា មេបាដែលត្រូវបានស្លាជ័យនោះត្រូវឱ្យមានប្រាក់ដួងមួយដើម្បីនឹងបញ្ចប់ព្រលឹងអ្នកសាមីខ្លួនវិញកុំខាន ... Read More »
(តពីលេខមុន) ន័យមួយទៀតមានទំនៀមថា ការធ្វើការមកដល់ត្រង់នេះហើយត្រូវផ្លាស់អ្នកផ្លូវស្រីចេញ បញ្ចូលអ្នកមហាប្រុសបីនាក់ចូលជំនួសព្រោះលោកថា អ្នកផ្លូវស្រីនោះមានអំណាចនិយាយការបានត្រឹមល្វែងឆ្វៀង តែសព្វថ្ងៃនេះគេច្រើនប្រើអ្នកផ្លូវប្រុសតែម្ដង តាំងពីដំបូងមកដោយហេតុនឹងរកស្រីដែលចេះនិយាយការក្នុងរឿងនេះបានដោយកម្រ ចំណែកឯប្រុសដែលធ្វើការជំនួសអ្នកផ្លូវស្រីនោះត្រូវប្ដឹងលោកមេបាតាំងពីដំបូងថា នឹងរកស្រីព្រហ្មចារីដែលចេះស្រដីការគ្រប់ជំពូក ធ្វើជាអ្នកផ្លូវជូនលោកមេបាពុំបាន នឹងរកស្រីចាស់ក៏រវល់ណាស់តែកូនយំ ហេតុនេះខ្ញុំប្របាទសូមនិយាយការទាំងពួងជំនួសអ្នកផ្លូវស្រី។ មេបាត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យ ... Read More »
សារព័ត៌មាន នគរវត្ត តែងតែនាំមុខគេជានិច្ច
