សារព័ត៌មាន នគរវត្ត តែងតែនាំមុខគេជានិច្ច
បណ្តាក្រុមហ៊ុនតូច ធំ ទាំងនោះក្នុងប្រទេសចិន និងជុំវិញពិភពលោកដល់ទៅជាង៥លានក្រុមហ៊ុន សហគ្រាស រងផលប៉ះពាល់ដោយសារ វីរុស កូវីដ-១៩។ ក្រុមហ៊ុនវិភាគទិន្នន័យសកល Dun & Bradstreet បានប្រកាសថា នៅតាមបណ្តាខេត្ត ក្រុង នៅក្នុងប្រទេសចិន រងផលប៉ះពាល់ខ្លាំងជាងគេបំផុត ដោយសារតែវីរុស កូវីដ-១៩ ហើយជះឥទ្ធិពល ដល់បណ្តាក្រុមហ៊ុនសហគ្រាស ផ្សេងទៀតដែលជាដៃគូនៅលើពិភពលោក ។
តាមរបាយការណ៍បង្ហាញឲ្យឃើញថា តំបន់រងផលប៉ះពាល់ គឺប្រមូលផ្តុំក្រុមហ៊ុនជាង៩០ភាគរយ ដំណើរការនៅក្នុងប្រទេសចិន និងជាង៤៩ពាន់ក្រុមហ៊ុន ជាសាខាងក្រុមហ៊ុនបរទេសនៅក្នុងប្រទេសចិន ក្នុងនោះមាន ៤៩ភាគរយ ជាសាខាក្រុមហ៊ុន នៅហុងកុង ១៩ភាគរយ សាខាក្រុមហ៊ុនអាមេរិក ១២ភាគរយសាខាក្រុមហ៊ុនជប៉ុន និង៥ភាគរយជាសាខាក្រុមហ៊ុនអាល្លឺម៉ង់…។
តាមក្រុមអ្នកឯកទេសវិភាគរបស់ Dun & Bradstreet បានបញ្ជាក់ថា ក្រៅពីផលប៉ះពាល់ដោយផ្ទាល់ នៅមានក្រុមហ៊ុនជាច្រើនរងផលប៉ះពាល់ដោយកង្វះវត្ថុធាតុដើម ឬសម្ភារមកពីចិន ។ ក្នុងចំណោមក្រុមហ៊ុនដែលរងផលប៉ះពាល់ មានវិស័យ៥ប៉ះពាល់ខ្លាំងជាងគេ នោះគឺទេសចរណ៍ ពាណិជ្ជកម្មលក់ដូរ វិស័យផលិត និងសេវាកម្មហិរញ្ញវត្ថុ ។
ការផ្ទុះឡើងដំបូងនៅចុងខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៩ នៅក្រុងវូហាន ខេត្តហ៊ូពេ កូរ៉ូណាវីរុស ឬកូវីត-១៩ បាននិងកំពុងបន្តសម្លាប់ និងចម្លងមនុស្សបន្ថែមជារៀងរាល់ថ្ងៃ នៅប្រទេសចិន ។ តួលេខបញ្ជាក់អំពីចំនួនអ្នកស្លាប់ អ្នកឆ្លងថ្មី អ្នកជា ក៏ត្រូវបានអាជ្ញាធរចិន ផ្តល់ជូនជារៀងរាល់ថ្ងៃដែរ ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ អាជ្ញាធរកុម្មុយនិស្ត បានផ្សព្វផ្សាយសុន្ទរកថារបស់លោកស៊ី ជីនពីង ដែលបញ្ជាក់ថា ប្រធានាធិបតីចិនបានដឹងអំពីភាពធ្ងន់ធ្ងរខ្លាំងនៃជំងឺរាតត្បាតកូរ៉ូណាថ្មី តាំងពីថ្ងៃទី ៧ មករា ២០២០ ពោលគឺតាំងពីដំបូងភ្លាមម្ល៉េះ។
គិតចាប់តាំងពីបដិវត្តវប្បធម៌បានបិទបញ្ចប់ទៅ នេះជាលើកទីមួយដែលសភាប្រជាជនចិន ត្រូវលើកពេលបើកសម័យប្រជុំប្រចាំឆ្នាំរបស់ខ្លួន ដែលមានប្រពៃណីបើកធ្វើជារៀងរាល់ឆ្នាំ នៅដើម ខែមីនា ។ តាមទម្លាប់ សមាជិកសភា ២៩៨០រូប និងប្រតិភូមកពីគ្រប់ខេត្តក្រុងជាងពីរពាន់នាក់ផ្សេងទៀត ត្រូវមកជួបជុំគ្នានៅក្នុងវិមានប្រជាជន នាទីក្រុងប៉េកាំង ជាមួយនឹងកាលវិភាគស្ទើរមិនប្រែប្រួលសោះ តាំងពី ឆ្នាំ១៩៧០មក។ បើសរុបទាំងបុគ្គលិកធ្វើការ ដែលមករៀបចំតាំងពីជាង១០ថ្ងៃមុនទៀត សម័យប្រជុំសភាប្រចាំឆ្នាំ តែងប្រមូលផ្តុំមនុស្សប្រមាណជាង ៨ពាន់នាក់។
បើតាមភ្នាក់ងារសារព័ត៌មានផ្លូវការចិន គណៈកម្មការអចិន្ត្រៃយ៍សភា ត្រូវសម្រេចជាផ្លូវការនៅថ្ងៃទី ២៤កុម្ភៈ ថាលើកសម័យប្រជុំឬក៏អត់។ ប៉ុន្តែគ្មានអ្វីគួរឲ្យសង្ស័យទេ។ សភាច្បាស់ជាលើកពេលប្រជុំ គ្រាន់តែមិនដឹងលើកពេលប៉ុន្មានថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ ព្រោះ កាលពីថ្ងៃទី ១៤កុម្ភៈ ប៉េកាំងបានចេញបទបញ្ជាឲ្យឃុំជនគ្រប់រូបដែលត្រលប់ចូលរដ្ឋធានី ឲ្យនៅដាច់ដោយឡែកពីគេ២សប្តាហ៍សិន។ ដូច្នេះប្រតិភូណាដែលត្រូវមកចូលរួមប្រជុំសភា ត្រូវចាកចេញនិងអវត្តមានពីខេត្តរបស់ខ្លួន រយៈពេលជិតមួយខែ។ អាជ្ញាធរចិនពិតជាអាចអនុញ្ញាតឲ្យមេដឹកនាំបាត់មុខយូរ ក្នុងពេលកំពុងមានវិបត្តិធ្ងន់ធ្ងរដូច្នេះបានឡើយ។
សេចក្តីសម្រេចបែបនេះ សបញ្ជាក់ឲ្យឃើញថាលោក ស៊ី ជីនពីង ផ្តល់តម្លៃ ដល់ការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងរោគរាតត្បាតកូរ៉ូណាវីរុស សំខាន់ជាងអ្វីៗទាំងអស់។ នេះជាសេចក្តីសម្រេចប្រកបដោយនិម្មិត្តរូបខ្ពស់ណាស់ ព្រោះការលើកសម័យប្រជុំសភា នឹងធ្វើឲ្យកាលវិភាគការទូតនិងកាលវិភាគរបស់ប្រធានាធិបតី ត្រូវប្រែប្រួលដែរ។ តាមគម្រោងលោក ស៊ី ជីនពីង ត្រូវចេញទៅបំពេញទស្សនកិច្ចដ៏សំខាន់មួយនៅប្រទេសជប៉ុន នៅដើមខែមេសា និងត្រូវបើកជំនួប ចិន-សហភាពអឺរ៉ុប នៅចុងខែមីនា នៅប៉េកាំង ព្រមទាំងជំនួបកំពូលចិននិងក្រុមប្រទេសនៅអឺរ៉ុបខាងកើតនាពាក់កណ្តាលខែមេសា។ យោងតាមស្ថានភាពបច្ចុប្បន្ន ប្រធានគណៈកម្មការអឺរ៉ុបនិងប្រធានក្រុមប្រឹក្សាអឺរ៉ុបទំនងជាមិនអាចអញ្ជើញទៅប៉េកាំងបានទេ។
បន្ថែមពីលើការប្រកាសលើកសម័យប្រជុំសភា ទស្សនាវដ្តីរបស់គណៈកម្មការកណ្តាលបក្ស បានផ្សព្វផ្សាយ ខុសទម្លាប់ កាលពីថ្ងៃទី ១៥កុម្ភៈ សុន្ទរកថាទាំងស្រុងរបស់លោក ស៊ី ជីនពីង ធ្វើនៅចំពោះមុខសមាជិកគណៈកម្មការអចិន្ត្រៃយ៍នៃការិយាល័យនយោបាយមជ្ឈិមបក្ស ដែលជាស្ថាប័នកំពូលចិន។ នៅក្នុងសុន្ទរកថា លោក ស៊ី ជីនពីង បានរំលឹកថ្នាក់ដឹកនាំទាំងអស់នោះឡើងវិញ អំពីវិធានការ ការពារ និងគ្រប់គ្រងរោគរាតត្បាត ដែលលោកធ្លាប់បានស្នើនៅក្នុងជំនួបប្រជុំថ្ងៃទី ៧ មករា រាប់ទាំងវិធានការបិទក្រុងវូហាន និងក្រុងផ្សេងទៀត នៅខេត្តហ៊ូពេផង។ វិធានការនេះត្រូវបានអនុវត្តចាប់ពីថ្ងៃទី ២៣មករា។ ក្នុងសុន្ទរកថានោះ លោក ស៊ី ជិនពីង បានប្រើពាក្យថា « ខ្ញុំ” ដល់ទៅ ១៣ដង។ បានន័យថា ពេញមួយខែមករាកន្លងមក ថ្វីបើគេមិនបានឃើញមុខលោកប្រធានាធិបតីមែន តែលោកពិតជាអ្នកបញ្ជាកិច្ចការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងកូរ៉ុណាវីរុស។
ការបង្ហើបព័ត៌មានមួយនេះបានធ្វើឲ្យអ្នកសង្កេតការណ៍ភ្ញាក់ច្រងាង ព្រោះវាខុសស្រលះអ្វីដែលគេធ្លាប់គិតថាប៉េកាំងទំនងជាមិនបានដឹងរឿងកូរ៉ូណាមុនថ្ងៃទី ១៨-១៩មករាទេ។ ប៉ុន្តែបើប៉េកាំងដឹងតាំងពីដំបូងមែន ហេតុអ្វីបានជាត្រូវរង់ចាំដល់ទៅពីរសប្តាហ៍ទើបប្រកាសបិទវូហាន ? ហេតុអ្វីបានជាលោកស៊ីជីនពីង ចង់បង្ហាញថាលោកជាអ្នកដឹកនាំប្រតិបត្តិការប្រឆាំងនឹងកូរ៉ូណាវីរុស ? មកពីមានអ្នកបន្ទោសលោកស៊ីជីនពីងដែលអវត្តមានយ៉ាងចម្លែកនៅរវាងពីថ្ងៃទី ២១ មករា ដល់១០កុម្ភៈ ឬ ? ឬក៏មកពីពេលនេះស្ថានភាពបានប្រសើរ លោកចង់ទាញយកស្នាដៃ ?
ទោះដោយហេតុផលណាមួយក៏ដោយ ក៏លោកស៊ីជីនពីង ដូចជាប្រថុយប្រថានបន្តិច។ លោក បានទទួលស្គាល់នៅក្នុងសុន្ទរកថា នោះថា ត្រូវកែទម្រង់អភិបាលកិច្ចឲ្យបានប្រសើរឡើង ឬនិយាយឲ្យស្រួលស្តាប់ គឺទំនងជាមានបញ្ហាផ្នែកអភិបាលកិច្ច។ ប៉ុន្តែ តាមរយៈ រឹតបន្តឹងវិធានការតាមប្រព័ន្ធសង្គម តាមប្រព័ន្ធអ៊ីនធ័រនែត វិធានការបិទខ្ទប់ចរាចរណ៍របស់ពលរដ្ឋ ក្រោមផ្លាកសន្តិសុខសុខភាព លោក ស៊ីជីនពីង ហាក់កាន់តែឡើងខ្លាំង និងអាចគ្រប់គ្រងនយោបាយនិងពលរដ្ឋបានកាន់តែស្រួល។ លោកប្រធានាធិបតី បានរុញមនុស្សជំនិតឡើងមកគ្រប់គ្រងនៅស្ទើរគ្រប់ខេត្ត មិនថានៅហុងកុង ឬនៅហ៊ូពេទេ៕
