សារព័ត៌មាន នគរវត្ត តែងតែនាំមុខគេជានិច្ច
កាលពីព្រេងនាយ មានកុមារកម្សត់៤នាក់ បានទៅរៀនសិល្ប៍សាស្ត្រអំពី អាចារ្យទិបាមោក្ខ ដោយម្នាក់រៀនទាយ ម្នាក់ទៀតរៀនបាញ់ ម្នាក់ទៀតរៀនមុជទឹក ម្នាក់ទៀតរៀនប្រស់ ។ លុះរៀនចេះហើយត្រឡប់មកផ្ទះវិញ លុះមកដល់មាត់សមុទ្រ កុមារចេះទាយបានទាយថា ព្រឹកនេះនិងមានសត្វហត្ថីលឹង្គ ពាំព្រះរាជបុត្រីមួយអង្គមកដល់ទីនេះ ។ កាលឃើញមកមែន កុមារចេះបាញ់បានបាញ់ធ្លាក់ក្នុងទឹកស្លាប់ កុមារចេះមុជទឹក បានមុជទៅស្រង់នាងមកឯកុមារចេះប្រស់បានប្រស់ឲ្យនាងរស់ឡើងវិញ ។ លុះរស់ឡើងវិញហើយ អ្នកទាំង៤នាក់ក៏ដណ្ដើមគ្នាចង់បាននាងធ្វើប្រពន្ធរៀងៗខ្លូន ។ ពេលនោះពោធិសត្វកាត់សេចក្ដីថា កុមារចេះទាយត្រូវបានជាឪពុក ចេះប្រស់ត្រូវបានជាម្ដាយ ចេះបាញ់ត្រូវបានជាបង ចេះមុជត្រូវបានជាប្ដីនាង ។ ព្រោះគេបានបីនាងពីក្នុងទឹក មក ។ អ្នកទាំង៤ក៏ព្រមទទូលហើយ សុំឲ្យពោធិសត្វចាត់ចែង វត្ថុអ្វីមូយទុកសម្រាប់ឲ្យកូនប្រសា គោរពមាតាបិតា និង បងព្រមទាំងញាតិក្នុងពេលធ្វើមង្គលការ ។ ពោធិសត្វសម្រេចថាត្រូវយកផ្កាស្លាមួយខ្ពរ មកដោតជាបីដុំ ។ ទី១ ជាផ្កាស្លាច្បងសម្រាប់ឪពុក ទី២ សម្រាប់ម្តាយ ទី៣ សម្រាប់បងទទួល ។
តពីនោះមក ក៏មានផ្កាស្លាបី ក្នុងពិធីមង្គលការជាប់ជាប្រពៃណីដល់សព្វថ្ងែនេះ ៕
(ពិនិត្យស្រាវជ្រាវតាមច្បាប់ដើមដោយ ចៅតាជេត)
