សារព័ត៌មាន នគរវត្ត តែងតែនាំមុខគេជានិច្ច
ភ្នំពេញ ៖ នៅចំកណ្តាលអាស៊ីអាគ្នេយ៍ គឺប្រទេសកម្ពុជា ដែលជាប្រទេសមួយដែលសំបូរទៅដោយវប្បធម៌ និងប្រវត្តិសាស្ត្រ ប៉ុន្តែក៏ត្រូវបានសម្គាល់ដោយអតីតកាលដ៏ច្របូកច្របល់ផងដែរ។ សព្វថ្ងៃនេះ ដោយសារប្រទេសនេះស្ថិតក្នុងភាពសុខស្រួលនៃទំនើបកម្ម វាងាយស្រួលសម្រាប់មនុស្សជាច្រើនក្នុងការមើលរំលងដំណើរដ៏លំបាកដែលប្រជាជនកម្ពុជាបានឆ្លងកាត់ក្នុងអំឡុងពេលនៃសង្គ្រាម និងជម្លោះ ជាពិសេសក្នុងរបបខ្មែរក្រហមពីឆ្នាំ ១៩៧៥ ដល់ឆ្នាំ ១៩៧៩ ។
👉សេចក្តីសុខនៃបច្ចុប្បន្នកាល
សតវត្សទី២១បានឈានចូលដល់យុគសម័យសន្តិភាពនិងវិបុលភាពសម្រាប់ប្រទេសកម្ពុជា។ កំណើនសេដ្ឋកិច្ចបានផ្លាស់ប្តូរទេសភាពទីក្រុងនៃទីក្រុងភ្នំពេញ និងខេត្តសៀមរាប ជាមួយនឹងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធទំនើប ទេសចរណ៍ដែលកំពុងរីកចម្រើន និងទីផ្សារដ៏រស់រវើក។ ភាពសុខស្រួលដែលទទួលបានពីការរីកចម្រើនឥតឈប់ឈរនៃបច្ចេកវិទ្យា ការថែទាំសុខភាព និងការអប់រំ បានធ្វើអោយប្រសើរឡើងយ៉ាងខ្លាំងនូវគុណភាពជីវិតសម្រាប់ប្រជាជនកម្ពុជាជាច្រើន។
ការចូលប្រើស្មាតហ្វូន អ៊ីនធឺណេត និងការធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងក្នុងការដឹកជញ្ជូនបានធ្វើឱ្យមានចន្លោះប្រហោង និងបើកទ្វារទៅរកឱកាសថ្មីៗ។ ជាពិសេសក្មេងជំនាន់ក្រោយ លូតលាស់ក្នុងបរិយាកាសនេះ ដោយផ្តោតលើការអប់រំ និងការអភិវឌ្ឍន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ខណៈពេលដែលសម្លឹងមើលទៅអនាគតប្រកបដោយសុទិដ្ឋិនិយម។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ទំនើបកម្មដ៏ឆាប់រហ័សនេះ ជារឿយៗអាចលាក់បាំងនូវការចងចាំនៃការតស៊ូដែលបានកើតឡើងមុនវា។
👉ស្រមោលនៃសង្គ្រាម
ការធ្វើដំណើររបស់ប្រទេសកម្ពុជាទៅកាន់ភាពសុខស្រួលនាពេលនេះ ត្រូវបានត្រួសត្រាយដោយភាពលំបាកដែលមិនអាចនឹកស្មានដល់។ របបខ្មែរក្រហមដែលដឹកនាំដោយ ប៉ុល ពត បានស្វែងរកការបង្កើតរបបកុម្មុយនិស្ត ហើយបានធ្វើដូច្នេះតាមរយៈអំពើភេរវកម្ម អំពើហឹង្សា និងការសម្លាប់រង្គាលយ៉ាងឃោរឃៅរបស់មនុស្សជិតពីរលាននាក់។ គ្រួសារត្រូវបានហែកហួរគ្នា បេតិកភណ្ឌវប្បធម៌ត្រូវបានរុះរើជាប្រព័ន្ធ ហើយប្រទេសជាតិត្រូវធ្លាក់ក្នុងភាពវឹកវរ។ កេរដំណែលនៃសម័យកាលដ៏ខ្មៅងងឹតនោះបានបន្សល់ទុកនូវស្លាកស្នាមដែលបន្តដក់ជាប់ក្នុងសង្គមសព្វថ្ងៃនេះ ទោះបីជាមានការរីកចំរើនយ៉ាងណាក៏ដោយ។
នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាសហសម័យ រឿងនៃការរស់រានមានជីវិត និងការតស៊ូតាំងពីពេលនោះមក ជាអកុសល មិនមានភាពលេចធ្លោដូចរឿងនិទាននៃភាពជោគជ័យ និងសមិទ្ធផលនោះទេ។ នៅពេលដែលហាងកាហ្វេមានភាពអ៊ូអរជាមួយនឹងភ្ញៀវដែលចូលចិត្តឡាតេ និងអ្នកទេសចរថតរូប Selfie នៅប្រាសាទបុរាណ វាងាយស្រួលក្នុងការបំភ្លេចនូវភាពធន់ដែលកំណត់នូវស្មារតីកម្ពុជា។ បញ្ហាប្រឈមនានាដែលកំណត់អត្តសញ្ញាណរបស់ប្រទេសកម្ពុជា ជារឿយៗត្រូវបានបោះបង់ចោលទៅសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្រ ជាជាងការទទួលស្គាល់ក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ។
👉សារៈសំខាន់នៃការចងចាំ
ការចងចាំដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការរក្សាអត្តសញ្ញាណជាតិ និងការចងចាំរួម។ នៅពេលដែលប្រជាជនកម្ពុជាទទួលបានផលផ្លែនៃសន្តិភាព និងវិបុលភាព វាជាការចាំបាច់ក្នុងការគោរពការចងចាំរបស់អ្នកដែលបានរងទុក្ខក្នុងសង្គ្រាម តាមរយៈការអប់រំ ការនិទានរឿង និងការអភិរក្សវប្បធម៌។ សាលារៀនអាចជួយបណ្ដុះបណ្ដាលការយល់ដឹងអំពីប្រវត្តិសាស្ត្រ ដោយធានាថាមេរៀនពីអតីតកាលត្រូវបានបញ្ជូនបន្តទៅមនុស្សជំនាន់ក្រោយ។
ជាងនេះទៅទៀត ការឱបក្រសោបប្រវតិ្តសាស្រ្តនេះអាចជំរុញការយល់ចិត្ត និងការអាណិតអាសូរក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន។ ការទទួលស្គាល់ការលះបង់ដែលធ្វើឡើងដោយមនុស្សជំនាន់មុន អាចលើកទឹកចិត្តឱ្យមានការដឹងគុណយ៉ាងជ្រាលជ្រៅចំពោះសន្តិភាព និងស្ថិរភាពដែលបានជួបប្រទះសព្វថ្ងៃនេះ។ វាក៏អាចបម្រើជាការរំឭកពីភាពធន់នៃស្មារតីមនុស្សផងដែរ ដែលជាតម្លៃដែលឆ្លងកាត់ពេលវេលា និងនិយាយទៅកាន់បេះដូងប្រជាជនកម្ពុជា។
👉ឆ្លងអតីតកាល និងបច្ចុប្បន្នកាល
នៅពេលដែលប្រទេសកម្ពុជាដើរទៅមុខ មានឱកាសមួយដើម្បីភ្ជាប់អតីតកាលជាមួយបច្ចុប្បន្ន។ ភាពច្របូកច្របល់នៃការលួងលោម និងភាពមិនអនុគ្រោះអាចជំរុញឱ្យមានការប្តេជ្ញាចិត្តយ៉ាងជ្រាលជ្រៅចំពោះយុត្តិធម៌សង្គម សិទ្ធិមនុស្ស និងការអភិរក្សវប្បធម៌។ ការសង្កត់ធ្ងន់លើការនិទានរឿងតាមរយៈសិល្បៈ អក្សរសិល្ប៍ និងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយអាចរក្សាការចងចាំឱ្យនៅមានជីវិត ដែលអនុញ្ញាតឱ្យមានការឆ្លុះបញ្ចាំងពីចម្ងាយដែលប្រទេសជាតិបានមកដល់ និងការទទួលស្គាល់ពីការឈឺចាប់ដែលស៊ូទ្រាំនៅតាមផ្លូវ។
ជាចុងក្រោយ វាជាទំនួលខុសត្រូវរបស់ទាំងប្រជាជនកម្ពុជា និងអ្នកដែលកោតសរសើរជាតិដ៏ស្រស់បំព្រងនេះពីចម្ងាយ ដើម្បីធានាថាអតីតកាលមិនត្រូវបានបំភ្លេចឡើយ ព្រោះជីវិតកាន់តែមានផាសុកភាព។ តាមរយៈការធ្វើដូច្នេះ យើងផ្តល់កិត្តិយសដល់មរតកនៃព្រលឹងដែលធន់នឹងការដែលពីមុនមក ដោយធានាថាការតស៊ូរបស់ពួកគេត្រួសត្រាយផ្លូវសម្រាប់អនាគតដ៏ត្រចះត្រចង់ ដែលជាកន្លែងទាំងសន្តិភាព និងការចងចាំរួមគ្នា។
🇰🇭🕊ខណៈពេលដែលភាពស្ងប់ស្ងាត់នៃជីវិតសម័យទំនើបផ្តល់នូវការអបអរសាទរជាច្រើន វាមិនដែលគ្របដណ្ដប់លើភាពលំបាកដ៏ជ្រាលជ្រៅដែលបានធ្វើឱ្យដំណើររបស់ប្រទេសកម្ពុជានោះទេ។ តាមរយៈការទទួលស្គាល់ និងគោរពអតីតកាល យើងបង្កើតសង្គមមួយដែលរួមបញ្ចូល និងការយល់ដឹងកាន់តែច្រើន នៅពេលដែលយើងបន្តកសាងមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃភាពធន់និងកម្លាំងដែលមានលក្ខណៈប្លែកពីគេរបស់កម្ពុជា ៕
ទស្សនៈ តាបូរណ៍
