ពលរដ្ឋខ្មែរ វៀតណាម ឈានឡើងធ្វើជាអ្នកមាន តាមរយៈអភិវឌ្ឍន៍សេដ្ឋកិច្ចកសិកម្ម ជនបទ

តំបន់និរតីនៃប្រទេសវៀតណាមមានខេត្តក្រុងចំនួន ១៣ ដែលមានទីតាំងស្ថិតនៅតំបន់ទំនាបនៃទន្លេមេគង្គក្រោម ដែលមានផ្ទៃដីធម្មជាតិសរុបប្រមាណ ៤ លានហិកតាមានព្រំប្រទល់ជាប់ប្រទេសកម្ពុជាមានប្រវែង ៣៤០ គីឡូម៉ែត្រ។ តំបន់ទាំងមូលមានជនជាតិភាគតិចជាង ២៧ ក្រុម ដែលរស់នៅជាមួយគ្នាភាគច្រើនជាជនជាតិគិន ខ្មែរ ចិន ចាម ដែលមានប្រជាជនប្រហែល ១៧ លាននាក់។ ក្នុងនោះជនជាតិខ្មែរមានប្រមាណ ១,៣ លាននាក់ស្មើនឹងជាង ៧% នៃប្រជាជន។ ប្រជាជនខ្មែរនៅតំបន់និរតីមានទំនៀមទម្លាប់ស្នេហាជាតិសាមគ្គីភាពនិងការផ្សាភ្ជាប់ជាមួយក្រុមជនជាតិដទៃទៀតក្នុងការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងការឈ្លានពានរបស់បរទេសដែលបានចូលរួមចំណែកយ៉ាងសំខាន់ក្នុងបុព្វហេតុរំដោះជាតិ នាពេលកន្លងមកនិងការអនុវត្តនូវការផ្លាស់ប្តូរថ្មី, កសាងនិងការពារមាតុភូមិនាពេលបច្ចុប្បន្ន។

ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំកន្លងមកនេះ បក្សនិងរដ្ឋ តែងតែយកចិត្តទុកដាក់ដល់ការដឹកនាំ អភិវឌ្ឍន៍ សេដ្ឋកិច្ច សង្គម ធានាសន្តិសុខនិងការពារ និងទទួលបានសមិទ្ធិផលសំខាន់ៗជាច្រើន។ ទោះយ៉ាងណាកម្លាំង អរិភាពក្រុមអង្គការប្រតិកម្មនានាក្នុងចំណោមខ្មែរដែលនិរទេសខ្លួនជាពិសេសគឺសហព័ន្ធខ្មែរកម្ពុជាក្រោម (KKF) នៅសហរដ្ឋអាមេរិកនិង KKK និយមជ្រុលនៅកម្ពុជាបាននិងកំពុងធ្វើល្បិចប្រតិបត្តិការដើម្បីទាញយកផលប្រយោជន៍ពីបញ្ហាខ្មែរ ជាតិសាសន៍ដើម្បីបំផ្លាញប្រទេសវៀតណាមដោយមានល្បិចកលជាច្រើនបង្កាច់បង្ខូចការបំភាន់ស្ថានភាពប្រទេសនិងសាសនានៅវៀតណាម ញុះញង់ប្រជាជនឱ្យជំទាស់និងនយោបាយរបស់វៀតណាម។ ពេលថ្មីៗនេះប្រទេសកម្ពុជា កំពុងផ្តោតលើការការពារនិងបញ្ឈប់ការរីករាលដាលនៃ Covid-19 ។ ក្រុមទាំងនោះបានប្រើប្រាស់បណ្តាញអ៊ីធឺណិតដើម្បីផ្សព្វផ្សាយនិងចែកចាយ ឯកសារប្រឆាំងទៅឲ្យ KKK ដើម្បីរួមគំនិតនិងរៀបចំ សកម្មភាព បំបែកព្រះពុទ្ធសាសនាថេរវាទខ្មែរ ចេញពីព្រះពុទ្ធសាសនាវៀតណាម “ឯករាជ្យ” ។ ទាំងនោះជាយុទ្ធសាស្ត្រ មនោគមវិជ្ជាសម្រាប់រដ្ឋឯករាជ្យ ស្វ័យភាព (KKK – ខ្មែរកម្ពុជាក្រោម)។ ការចោទប្រកាន់មិនពិតថាវៀតណាមបានគាបសង្កត់ព្រះពុទ្ធសាសនាថេរវាទខ្មែរក្រោម រារាំងប្រជាជនខ្មែរមិន ឈប់សម្រាកថ្ងៃបុណ្យប្រពៃណី ទំនៀមទម្លាប់ ព្រះពុទ្ធសាសនា … ក្នុងគោលដៅ ដើម្បីបង្កឱ្យមានគំនិត រើសអើង របស់ព្រះសង្ឃពុទ្ធសាសនានៅប្រទេសវៀតណាម។

មិនដូចអ្វីដែលពួកបំផ្លៃនោះឡើយ ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំកន្លងមកនេះខេត្តភាគនិរតីនៃប្រទេសវៀតណាមដែលជាកន្លែងមានប្រជាជនខ្មែររស់នៅតែងតែទទួលបានការយកចិត្តទុកដាក់ជាពិសេស ពីថ្នាក់ដឹកនាំនិងអាជ្ញាធរវៀតណាម ជាគោលការណ៍ណែនាំនិងការអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ច – សង្គមនៅក្នុងតំបន់ដែលមានជនជាតិភាគតិចយ៉ាងច្រើន។ ជាលទ្ធផលរហូតមកដល់បច្ចុប្បន្នតំបន់សេដ្ឋកិច្ចសង្គមរបស់ជនជាតិខ្មែរកំពុងមានការរីកចម្រើនពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃជីវភាពរស់នៅរបស់ប្រជាជនត្រូវបានធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងគួរឱ្យកត់សម្គាល់ជាពិសេសនៅខេត្តសុកត្រាំ​(ខេត្តឃ្លាំ)។

មកដល់ឃុំ Vinh Tan ស្រុក Vinh Chau (ស្រុកជ្រោយញរ)ខេត្ត Soc Trang – ឃុំមួយក្នុងចំណោមឃុំដែលខេត្តទទួលស្គាល់ថាជាតំបន់ថ្មី (NTM) នៅចុងឆ្នាំ ២០១៩ ។ នៅថ្ងៃបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មីឆ្នាំ ២០២១ របស់ប្រជាជនខ្មែរ យើងបានមើលឃើញភាពសម្បារបស់ប្រជាជននៅទីនេះ។ ជាពិសេសនៅពេលមានការរីកចំរើនផ្លាស់ប្តូរថ្មី​ ទាំងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ ផលិតកម្ម ​អាជីវកម្ម​និង​កសិកម្ម មានការរីកចម្រើនឥតឈប់ឈរ ជីវភាពរស់នៅរបស់ពលរដ្ឋខ្មែរកាន់តែរីកចំរើនពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ។

ជាក់ស្តែង គ្រួសាររបស់លោក លីហ្វាងស៊ឺង រស់នៅភូមិ Tra Von A ឃុំវិញតឹង  គាត់ជាគ្រួសារកសិករមួយក្នុងចមណោមគ្រួសារជាច្រើន ដែលរដ្ឋផ្តល់ជំនួយសម្រាប់ គំរូដាំបន្លែមានសុវត្ថិភាព​។ លោកសឺង បាននិយាយដោយរីករាយថា“ ពីមុនដោយសារកង្វះដើមទុនកង្វះបទពិសោធន៍ផលិតកម្ម ភាពក្រីក្រនៅតែតោងជាប់ជានិច្ច។ ដោយសារតែទទួលបានដើមទុនរបស់រដ្ឋ ការវិនិយោគក្នុងការសាងសង់ផ្ទះកសិដ្ឋាន​ដើម្បីដាំបន្លែមានសុវត្ថិភាព និងការណែនាំបច្ចេកទេសដាំបន្លែដោយបុគ្គលិកផ្នែកកសិកម្មនាំមកនូវប្រសិទ្ធភាពសេដ្ឋកិច្ចខ្ពស់” ។

បន្តចុះសួរសុខទុក្ខឃុំសង្កាត់និងសង្កាត់មួយចំនួនដែលមានប្រជាជនខ្មែរមួយចំនួនធំនៅខេត្តសុកត្រាំងយើងដឹងថាក្រៅពីគោលនយោបាយគាំទ្រពីថ្នាក់កណ្តាលនិងមូលដ្ឋានប្រជាពលរដ្ឋជាច្រើនគ្រួសារក៏កំពុងលើកកម្ពស់ការយល់ដឹងផ្លាស់ប្តូរវិធីសាស្ត្រផលិតកម្មចាស់គឺគ្មានប្រសិទ្ធភាព។ មួយជំហាន ៗ យកឈ្នះលើគំនិតនៃការរង់ចាំនិងពឹងផ្អែកលើរដ្ឋ។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមកជីវភាពគ្រួសារក្រីក្រជាក្រុមជនជាតិខ្មែរមានភាពប្រសើរឡើងជាលំដាប់។

លោកសឺងង៉ុកថាច់ អនុប្រធានគណៈកម្មាធិការប្រជាជនស្រុក Vinh Chau បានអោយដឹងថាៈ“ ដោយមានប្រភពជំនួយនានាទីរួមស្រុក Vinh Chau បានជួយឧបត្ថម្ភគ្រួសារជនជាតិខ្មែរក្រីក្រចំនួន ២៦,៨៨៥ គ្រួសារនៅតាមឃុំ ភូមិ  ដែលមានផលលំបាក់ ដោយបានផ្តល់ដីសង់ផ្ទះ ដីផលិតកម្ម សរុប ១.៥១២ គ្រួសារដោយមានថវិកាជិត ១ លានដុល្លារ។ បច្ចុប្បន្ននេះជីវភាពរស់នៅរបស់ប្រជាជននៅតាមឃុំនិងភូមិលំបាក ៗមានការរីកចំរើនខ្ពស។ ពលរដ្ឋមានបណ្តាញអគ្គិសនីប្រើប្រាស់ ។វិស័យវប្បធម៌ អប់រំ និងសុខភាព ត្រូវបានយកចិត្តទុកដាក់ សន្តិសុខសណ្តាប់ធ្នាប់និងសុវត្ថិភាពត្រូវបានរក្សា ប្រកបដោយស្ថិតស្ថេរ” ។

ទន្ទឹមនឹងគោលនយោបាយគាំទ្រការខិតខំនិងការលះបង់របស់អាជ្ញាធរមន្ទីរសាខានិងអង្គការមហាជនក្នុងស្រុកក៏ជាគន្លឹះក្នុងដំណើររបស់ខេត្ត សុកត្រាំង ចេញពីភាពក្រីក្រផងដែរ។ និយាយអំពីបញ្ហានេះលោក ឡាំសាច (Lam Sach)ប្រធានគណៈកម្មាធិការជនជាតិភាគតិចខេត្តសុកត្រាំងបានមានប្រសាសន៍ថា“ ដោយសារជានិច្ចកាលយកចិត្តទុកដាក់លើប្រសិទ្ធភាពនៃការលុបបំបាត់ភាពក្រីក្រក្នុងចំណោមជនជាតិភាគតិចខ្មែរតំបន់ជាច្រើនតែងតែបញ្ជូនកម្មាភិបាលដោយផ្ទាល់ដល់គ្រួសារស្វែងយល់អ្វីដែលពួកគេត្រូវការ ហើយបន្ទាប់មកជួយពួកគេ ទាន់ពេលវេលា។  

មិនត្រឹមតែខេត្តសុកត្រាំង ប៉ុណ្ណោះទេ  នៅតាមតំបន់ជនបទដែលមានជនជាតិខ្មែររស់នៅជាច្រើនដូចជា៖ ត្រាវិញ អាងយ៉ាង កៀងយ៉ាងជាដើម សុទ្ធតែរីកចម្រើនយ៉ាងខ្លាំង​។ កាលពីមុនស្រុកថ្កូវ (ជាកន្លែងដែលប្រជាជនខ្មែរ ៦២ ភាគរយរស់នៅនិងក្រីក្របំផុតនៃខេត្តត្រាវិញ) មានភាពល្បីល្បាញ ដោយសារភូមិក្រីក្រដាច់ស្រយាល ពិបាក់ធ្វើដំណើរ ឥឡូវមានការីកចំរើនភ្លឺស្វាង មានផ្លូវថ្នល់ ពីស្រុកមួយទៅឃុំមួយពីឃុំមួយទៅភូមិមួយត្រូវបានកសាងឡើងជាបន្តបន្ទា់ប។ ឥឡូវនេះបើនិយាយដល់ស្រុកថ្កូវមានមនុស្សជាច្រើនហៅយ៉ាងនេះថា“ ស្រុកកំណើតរបស់សេដ្ឋីខ្មែរ” ។ ក្រៅពីនេះនៅខេត្ត អាងយ៉ាង គៀងយ៉ាង ក៏ដូចគ្នានោះដែរពលរដ្ឋខ្មែរ មានជីវភាពរស់នៅកាន់តេប្រសើរឡើងពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ។

ដោយសារគោលនយោបាយអនុគ្រោះ ផ្តល់អាទិភាព របស់វៀតណាមនិងការយកចិត្តទុកដាក់មន្រ្តីរដ្ឋាភិបាលថ្នាក់តំបន់ រហូតមកដល់ពេលនេះតំបន់ជនជាតិភាគតិចខ្មែរ វៀតណាម កំពុងមានការផ្លាស់ប្តូរបន្តិចម្តង ៗ ។ មិនត្រឹមតែជីវភាពសេដ្ឋកិច្ចត្រូវបានកែលំអកាន់តែខ្លាំងឡើងប៉ុណ្ណោះទេប្រជាជនខ្មែរនៅតាមភូមិ ស្រុក បានបង្កើនស្មារតីសាមគ្គី  រក្សាអត្តសញ្ញាណ វប្បធម៌ ប្រពៃណី ចូលរួមសហការកសាងនិងការពារប្រទេសវៀតណាម ៕

ដោយ៖ ធីរីណា